Ik zie vaak de gezichten wegtrekken van anderen als ze me vragen waar ik gedurende mijn reis zal verblijven; hostels! Ik heb het idee dat hostels een beetje de underdog geworden is voor veel mensen. Je hebt je kamer niet voor jezelf zoals met een hotel en als je hem deelt vaak ook met het andere geslacht. Sommige hebben inderdaad de nare ervaringen meegemaakt met oude hostels, niet goed onderhouden en vervolgens besluiten ze nooit meer in een hostel te verblijven! Dat is zonde! Ikzelf heb al in diverse hostels overnacht in Canada en Ierland en per hostel verschilde het inderdaad enorm!

Hier in Australië zit ik momenteel in mijn 3e hostel en alleen mijn vorige hostel in Melbourne vond ik niet prettig, maar geen reden om hostels definitief achter me te laten. Net als hotels kun je op websites kijken naar beste hostels op basis van recensies en die zijn vaak heel nuttig, maar het is ook afhankelijk van wat ij belangrijk vind voor jezelf. Verblijf je er maar 1 nacht dan maken de faciliteiten ook niet veel uit.

De reden dat ik in hostels wil verblijven: kwalitatief goedkoper (op basis van soort dorm) en een makkelijke en vooral leuke manier van nieuwe mensen leren kennen. Vrijwel iedereen komt er met dezelfde intenties, namelijk reizen! Je kunt dus met elkaar je reisplannen voorleggen, zij hebben misschien tips over locaties waar zij al zijn geweest en andere nuttige informatie. Daarnaast organiseren hostels ontzettend veel activiteiten: diverse walkingtours, gratis pasta op woensdag, pannenkoeken op vrijdag, goedkope wijn/bier op bepaalde dagen, een trivia quiz en veel meer.Elke hostel heeft uiteraard zijn eigen activiteiten.

De afgelopen weken dat ik me hier in de UB hostel bevind is er steeds wel iemand op mijn kamer geweest met wie ik een gesprek heb gehad. Zo heb ik Lucy leren kennen een Engels meisje, ietsje ouder dan ik, die ook van plan was om voor langere tijd in Melbourne te blijven en werk te zoeken. Dat is dubbel zo leuk want dan kun je een vriendschap opbouwen. Zij verhuisde naar St. Kilda, een wijk buiten het centrum gedeelte en langs het strand, waar ze een kamer gevonden had. Heb sindsdien wel elke week een keer met haar afgesproken ene keer ik naar haar en andere keer zij naar mij. Wat vooral leuk is, we delen een passie! Onze passie voor lekker eten! De eerste keer dat ik naar haar toe kwam heeft me Maleisisch leren eten MET stokjes! Dat was best moeilijk, maar ben het sindsdien blijven proberen als ik weer iets van noedels at. Of aten heerlijke pasta/pizza bij Lygon street, dit is een Little Italy gedeelte met Italiaanse, Griekse, Turkse en pizzeria restauranten.Ook Lucy had het moeilijk met het vinden van werk en besloot om nu voor 2 maandjes te reizen. Het meest leuke vind ik, dat ik het gevoel heb dat ik een vriendin erbij heb. En dat we elkaar nog eens zullen gaan zien om elkaars gids te spelen in onze eigen landen/steden.

Later op mijn kamer was de gehele kamer één grote samenhang. Er was een Japanner die 21 werd en dus gingen we uit met de gehele kamer! De dag erna ben ik met een Amerikaan Gerald en een Schotse Laura mee geweest naar de Yarra Valley. Gerald had een auto gehuurd en vroeg ons om mee te gaan. De Yarra Valley is voor de wijnliefhebbers onder ons een zeer geliefde wijnstreek! In de omgeving zijn er vele wijnhuizen waar je langs kunt voor proeverijen en rondleidingen. De omgeving is zeer mooi! Grote wijnvelden en we hadden goed weer, wat je het geval gaf 'het leven is goed'!

In alle eerlijkheid weet ik niet meer alle namen van de wijnhuizen, maar kom er later misschien wel op terug. We hebben in totaal 3 wijnhuizen bezocht. De eerste was De Bortoli wijnhuis. Hier hebben we een aantal verschillende wijnen geproefd van een bubbelwijn tot een versterkte wijn, ter vergelijking met een dessertwijn en port. Ik heb hier een mooie rode gekocht. Die nog niet opgedronken is...in de hostel mag er geen eigen gekochte drank genuttigd worden. Daarna zijn we naar een andere plek gegaan waar we op aan rade van De Bortoli heerlijk konden lunchen. Wij zaten aan een vierkant tafeltje op het grasveld met

de wijngaarden als ons uitzicht en een heerlijk zonnetje dat scheen, het leven was nu nóg beter! Gerarld bestelde iets voor zich zelf. Laura en ik wilde graag een tastingplate met van alles en nog wat, maar vooral erg veel! En ik bestelde een (ja, het is geen grap) een gepaneerde vis met een aardappel rösti. Uiteraard gecombineerd met een heerlijke glas wijn. Wij voelden ons als bekende celebrities die geld genoeg hadden en zichzelf trakteerde op een voortreffelijke lunch! Ik geloof niet dat ik er eerder zo lekker geluncht heb!!! Hierna was het al bijna sluitingstijd voor de wijnhuizen en er was er maar één in de buurt dat iets langer open bleef en dus gingen we daar heen. Hier hadden we nog eens 3 tal wijnen geproefd en een heel leuk gesprek gehad de eigenaresse.

Met Laura en 2 Ierse jongens met wie ik destijds de kamer gedeeld heb, heb ik ook nog contact mee gehouden. Laura hielp me met het verbeteren van mijn CV in het Engels, want het solliciteren was een drama. Ik heb tientallen restaurants een sollicitatiebrief gestuurd en geen enkel bedrijf heeft terug gebeld! Wel had me inmiddels al aangemeld bij Pinnacle People een uitzendbureau voor horeca, maar echt veel shifts voor mij hadden ze ook niet. Ik was genoodzaakt om iets anders te gaan doen of erbij. Op een gegeven moment wijk je af van wat je het liefste doe en solliciteer je voor iets heel anders. Zo had ik gesolliciteerd voor fundraiser (je weet wel, die irritante mensen die een momentje van je willen wanneer je aan het rennen bent om de trein te halen!) en was aangenomen. Ik moest voor het doel 'Make a Wish' donateurs verzamelen...een super mooi en belangrijk doel! Ik heb 1 (betaalde) training dag gehad met allemaal tips hoe je mensen laat stoppen en hoe je ze kan inspireren om vervolgens ze te laten inschrijven als donateurs. Daarna heb ik slechts 1 werkdag gehad of nou, nog geen eens eigenlijk! Twee sessies! En werd daarna al naar huis gestuurd, ze hadden te veel nieuwelingen die support nodig hadden en te weinig supervisie en daarom zou ik te veel kosten i.p.v. opleveren voor het goede doel. Eén ding is zeker ik laat me nu nooit door een fundraiser inschrijven nu ik weet hoe het in elkaar steekt. I.p.v. zou ik me direct via de website donateur laten maken.

Mijn hoop op werk zonk ontzettend en moest ook serieus gaan nadenken om eerder naar huis te gaan, maar dat wilde ik totaal niet! Dat zou voor mij een gevoel van falen geven en denk dat het later voor een depressie zou kunnen zorgen. Dus terug gaan is voor mij geen optie! In dezelfde week dat ik mijn begon bij de fundraiser kreeg ik een telefoontje van het WTC kantoor in Sydney. Eerder had ik via hun mijn interesse gegeven in een advertentie die van hun kreeg via e-mail. Een baan ergens in het noorden van Australië als housekeeper. Nooit eerder gedaan, maar je bent nooit te oud om iets nieuws te leren. Daarnaast vind ik housekeeping én Stewarding (afwas) een zeer onderschatte beroep. Het is ontzettend zwaar en ontvangt weinig waardering terwijl zonder hun kunnen we de boel gaan sluiten! Zonder housekeepers geen schone kamers en zonder stewarding geen borden om te kunnen serveren!

Na een aantal weken nadat ik me aangemeld had voor die functie kreeg ik een telefoontje van WTC met de melding dat zij interesse hebben en graag willen uitnodigen voor een telefoon sollicitatie. Het ging om Daydream Island resort in Queensland en niet meer om de housekeeping functie, maar Food & Beverage!!!!! Na de uitnodiging had ik voor het eerst de website bezocht van Daydream en mijn mond viel open van verbazing! Een resort op een eiland! Bij de Whitsunday's Islands, Great Barrier Reef waar het altijd mooi en warm weer is! Gewoon daadwerkelijk een droomplek! De telefoongesprek ging ook super goed, maar daarna begon het wachten en echt veel tijd had ik ook weer niet. Ik moest een antwoord hebben om te weten hoe het verder zal gaan. Maar het verlossende woord kwam afgelopen donderdag ochtend met de melding dat ik aangenomen ben!

2 juni word ik op het resort verwacht en de dag erna begin ik met mijn eerste shift. Een eiland resort is eigenlijk dé ideale plek om geld te verdienen, want er valt weinig tot niks om uit te geven! Ik heb met vlucht al geboekt en dat betekend dat ik nog 3 weken in Melbourne ben om de toerist uit te hangen! Daarna zal ik ook mijn route voor mijn reis drastisch moeten aanpassen, maar ja de goudenregel voor mijn reis was: niet te veel plannen!